محمدبن سیرین گوید:
راه به خواب دیدن، دین بود و استقامت آن و جستن راستی در دین و دنیا. اگر بیند بر شاهراه می رفت، دلیل كه به راه دین رود. اگر بیند كه به راه راست گروهی را هدایت كرد، دلیل كه قومی را به راه راست و صلاح راهنمائی كند. اگر بیند در راه سرگشته و متحیر می گردید، دلیل كه در راه دین یا به كار دنیا سرگشته شده باشد.
ابراهیم كرمانی گوید:
اگر بیند در راهی می رفت چنانكه خسته نشد، دلیل كه حق خود را از كسی بستاند. اگر بیند كسی او را از راه راست به راه كج برد، دلیل بود كه او را دروغ مشغول گرداند. اگر بیند به شب تاریك به راه می رفت و راه به او مشكل شد، دلیل كه استقامت و راه راست یابد. اگر راههای بسیار بیند و نداند كه از كدام راه باید رفت، دلیل كه در دین خویش متحیر بود و با مردم بددین وی را صحبت بود. اگر بیند كه راه در برابر او مشكل شد و ندانست به كجا می رود و به قول حضرت رسول دست راست گرفت و می رفت و چون شب درآمد، راه گم كرد، دلیل كه راه حق بر او پوشیده گردد. اگر بیند به عزم از راه به در رفت، دلیل كه بر دشمن مكر و حیله سازد. اگر بیند در راه همی رفت و زنی پیش وی آمد و به سبب آن زن از راه به یك سو رفت دلیل كه به دنیا فریفته شود خلل دردین او درآید و راه خیر گذارد. بدان كه حكم پیاده شدن در راه سوار شدن، در تاویل یكسان است.
جابر مغربی گوید:
اگر بیند در راه او سبزه و نباتات نیكو بود، دلیل بر پاكی و نیكوئی دین كند. اگر بیند در راه به گمان می رفت، دلیل بود كه دین بدست آورد یا در كار خود سرگشته شود. اگر بیند كسی را از راه ببرد، دلیل بر فساد وی كند. اسماعیل بن اشعث گوید: راه راست درخواب مسلمانی بود و استقامت دین و راه كج بر خلاف این بود.
حضرت امام جعفر صادق فرماید:
راه در خواب بر پنج وجه است.
اول: دنیا.
دوم: رامش(فراغت وشادی).
سوم: كار نیكو.
چهارم: خیرو بركت.
پنجم: آسانی و راحت مردم است( آسایش و راحتى مردم).
