محمد بن سیرین گوید:
آتش افروختن به خواب، پادشاه را قوت بود و آتش بی دود، فروغ قوت بود و آتش با دود، پادشاه ستمگر و غم و اندوه وزیان بود. و اگر بیند كه آتش برافروخت تا گرم شود، یاكسی دیگر بدان گرم شود، دلیل كه چیزی طلب كه از آن منفعت یابدو اگر بیند كه بی فایده آتشی برافروخت، دلیل كند كه بی سبب جنگ و خصومت كند و اگر بیند كه آتشی برافروخت تا چیزی بریان كند، دلیل كه كاری پیش گیرد به سبب غیبت مردمان، تا طلب حال كسی كند. واگر بیند كه از آن بریان بخورد، دلیل كند كه به قدر آن، روزی به وی رسد، با غم و اندوه. و اگر بیند كه به زیر دیگر آتش می افروخت، و در دیگ گوشت بود یا چیزی دیگر، دلیل كه كاری بسازد كه از آن كار كدبانوی خانه را منفعت رسد. و اگر بیند كه در آن دیگ هیچ طعام نبود، دلیل كند كه از آن كار او را غم و اندوه بود. و اگر بیند كه آتشی برافروخت حلوا پزد، دلیل كه او را سخنی نیكو گویند. و اگر بیند كه آتشی برافروخت از برای روشنائی، دلیل كند كه كاری را به حجت و برهان روشن گرداند
.ابراهیم كرمانی گوید:
اگر بیند در جایگاهی آتشی برافروخت تااهل آن جایگاه را بسوزاند، دلیل بود كه اهل آن موضع راغیبت كند و بدی گوید. و اگر بیند آتش را در تنور یادر آتش دان همی افروخت بی آن كه طعام پزد، دلیل كند كه بامردی از خویشان و یا اهل بیت، او جنگ و خصومت افتد. و اگر بیند كه خواست تا آتش برافروزد از بهر منفعت خویش، و آن آتش برنمی افروخت و روشنائی نمی داد، دلیل كند كه از علم خویش برخورداری یابد. و اگر این كس پادشاه بود، عز و جاه و دولتش افزون گردد، و اگر بیند آن آتش كه افروخت بِمُرد، دلیل كند كه هلاك گردد.جابرمغربی گوید: اگر بیند كه در بیابان آتش می افروخت كه مردمان از نور آن آتش راه می یافتند، و هر كس به موضع و مقام خویش می رفتند، دلیل كند كه از علم و حكمت او بهره یابند و راه راست گیرند. و اگر بیند كه آن آتش فرو می رود و نور او زایل می گردد، دلیل كند كه احوالش متغیر باشد و از دنیا رحلت كند و اگر بیند كه آن آتش در بیابان افروخت، نه به راه راست، دلیل كه علم او مردمان را به راه ضلالت برد. و اگر بیند كه آتشی در موضعی برافروخت، تا آن موضع را بسوزد، و آتش آن را بسوخت و از بازرگانان بود، دلیل كه خرید و فروخت به نفاق كند و مالش حرام بود. و اگر بیند كه از خانه همسایه آتش همی برد، دلیل كند كه مالی حرام بدو رسد.
